Ik zal een jaar of vijftien zijn geweest, toen er in ons dorp Waddinxveen een nieuwe kapperszaak kwam. Je haar laten knippen was tot dan toe vooral dat wat deze woorden letterlijk betekende en werd gedaan daar waar je ouders je naartoe brachten. Maar nu was er dus Interhair. Alleen de naam klonk al werelds en het duurde dan ook niet lang of een ieder die zichzelf modern en modieus achtte moest daarnaartoe....
Het is een supermarkt waar ik niet vaak boodschappen doe. Als ik hem zie staan is hij de groente en het fruit aan het bijvullen. Wanneer ik hem nader lees ik op de achterkant van zijn shirt: ‘Ik ben in opleiding’....
“Ik weet dat jij gespecialiseerd bent in (vul in gedachten je eigen vakgebied maar in), ik heb daar hulp bij nodig en heb goede verhalen over je gehoord. Ik heb ook alvast wat op papier gezet. Heb je even tijd voor mij?” Wat zou jij doen? Of willen dat jouw medewerkers doen?...
Een week later werd ik door Aegon gebeld. “Wij hebben je brief ontvangen, zijn daar positief over en willen je uitnodigen voor een gesprek.” Mooi!, dacht ik meteen. Totdat ik de tweede zin hoorde: “Maar wel met als insteek een plek bij onze Business Unit Particulieren in Leeuwarden...
In onzekere tijden als de huidige is het begrijpelijk om te focussen op (het overleven in) het hier en nu. Organisaties die zich er toch toe kunnen zetten anticyclisch vooruit te denken en strategisch te anticiperen op de toekomst, komen daarentegen vaak sterker uit een crisis, wat zich uit in bijvoorbeeld groei, nieuwe samenwerkingen, behoud en zelfs creatie van werkgelegenheid. Maar ook in effectievere acties in het hier en nu. Een bewezen methode om vooruit te denken is strategische scenarioplanning....
Voldaan plof ik thuis op de bank neer, nagenietend van deze prachtige dag. In gedachten herhaal ik net voor de zoveelste maal mijn ‘race’ als plots mijn mobiele telefoon gaat. Enthousiast neem ik op en begroet hem. Dan hoor ik de stem aan de andere kant vragen: “Alvin, weet jij al dat Vincent gisteren is overleden?”...
“Moet jij niet iets uittrekken”, wordt mij gevraagd. “Eh, nou nee, dit is mijn loopkleding”, geef ik aan. Ik zie verbaasde gezichten. Voor alle duidelijkheid: ik ben getooid in een pet, zonnebril, thermoshirt met lange mouwen, hardloopshirt met korte mouwen en een hardloopjasje met lange mouwen. Van onderen heb ik een lange tight aan. Met daaronder nog een korte....
Net zoals een paar weken geleden sta ik weer voor de spiegel. Shirtje, sokken en ja, hardlooptights. Mijzelf in zo’n strak stukje stof te zien is een nieuwe belevenis. Het kost even tijd om mijzelf ervan te overtuigen, dat ik het kan hebben....
In mijn kledingkast vind ik ergens diep onderin nog een oud joggingpak. Op zich ziet het er nog prima uit. Tja, weinig gebruikt. Ik doe de hagelwitte schoenen aan en ga rustig staan. Ik bekijk mijzelf in de spiegel en barst bijna in lachen uit. Ik in joggingpak en sportschoenen....
Soms pakt het je meteen en een andere keer moet je er even inkomen. Sommige hoofdstukken gaan als een trein, maar je komt ook gedeeltes tegen waar je maar niet doorheen lijkt te komen....